غریب پرستی

لغت نامه دهخدا

غریب پرستی. [غ َ پ َ رَ ] ( حامص مرکب ) عمل غریب پرست. غریب نوازی.

فرهنگ فارسی

غریب نوازی.

جمله سازی با غریب پرستی

در عیار سیم و زر تا کی پرستی سنگ را؟ باش تا سیم تو گردد گور و گردد سنگ گور