ضرورت مطلقه عام

در منطق، ضرورت مطلقهٔ عام به عنوان یک عنوان کلی و فراگیر برای دو قسم از اقسام ضرورت، یعنی ضرورت ازلی و ضرورت ذاتی، به کار می‌رود. ضرورت یا وجوب، که یکی از حالات و جهات قضایا محسوب می‌شود، عموماً به پنج قسم تقسیم می‌گردد: ضرورت ازلی، ضرورت ذاتی، ضرورت وصفی، ضرورت وقتی و ضرورت به شرط محمول. در این میان، برخی از منطقیان، ضرورت ازلیه و ضرورت ذاتیه را دو گونه از یک نوع واحد دانسته و مقسم این دو را ضرورت مطلقه نامیده‌اند. بر اساس این دیدگاه، قضایایی که حاوی یکی از این دو جهت باشند، زیرمجموعه‌ای یکسان محسوب شده و تحت عنوان کلی قضیهٔ ضروریهٔ مطلقه قرار می‌گیرند. در مقابل، برخی دیگر از صاحب‌نظران، ضرورت ازلیه و ضرورت ذاتیه را دو نوع کاملاً مستقل و متفاوت می‌کنند. اصطلاح ضرورت مطلقهٔ عام که در متون منطقی به کار می‌رود، ناظر به همین کاربرد گسترده و عام است که هر دو قسم را در بر می‌گیرد.