سوسن سهراب

مرده فرزند قابل حیف باشد زیر خاک عمرها بر دوش رستم قالب سهراب بود

چو سهراب او را بدیدش زدور هم اندر زمان شد به دل ناصبور

بدو گفت سهراب کین بدتریست به آب دو دیده نباید گریست

بگفت آنچ بشنید و نامه بداد ز سهراب چندی سخن کرد یاد

یک خلق راست حلق به هرحلقه ات به بند همچون کمندپر خم سهراب ورستمی

ز یکسو رایت مهراب شد پست عنان بر تافت بر سهراب پیوست