سخن کفرامیز

[ویکی فقه] سخن کفرآمیز (قرآن). انسانی که سخنان کفر آمیز بر زبان جاری کند، این سخن آثاری بر انسان میگذارد.
کفر و آثار آن بر فرد، با سخنان کفرآمیز بر هم مترتب می شود.«یحلفون بالله ما قالوا ولقد قالوا کلمة الکفر وکفروا بعد اسلـمهم... فان یتوبوا یک خیرا لهم...؛ به خدا سوگند می خورند که (در غیاب پیامبر، سخنان نادرست) نگفته اند؛ در حالی که قطعاً سخنان کفرآمیز گفته اند؛ و پس از اسلام آوردنشان، کافر شده اند؛ و تصمیم (به کار خطرناکی) گرفتند، که به آن نرسیدند. آنها فقط از این انتقام می گیرند که خداوند و رسولش، آنان را به فضل (و کرم) خود، بی نیاز ساختند! (با این حال،) اگر توبه کنند، برای آنها بهتر است؛ و اگر روی گردانند، خداوند آنها را در دنیا و آخرت، به مجازات دردناکی کیفر خواهد داد؛ و در سراسر زمین، نه ولیّ و حامی دارند، و نه یاوری!».
← شان نزول
۱. ↑ توبه/سوره۹، آیه۷۴.
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «سخن کفرآمیز»
...

💡 بی عشق مباش اگر چه محض سخن است بی درد مزی اگر چه درد بدن است

💡 به علم و سیف و نسب کس به یار ما نرسد تو را در این سخن انکار کار ما نرسد

💡 جایی که نگاهت سخن از حوصله پرسد دل گر همه بود است که نابود برآید

💡 بهتر اين است كه اين سخن را از زبان، يكى از رصدخانه هاى بزرگ جهان بشنويم.

💡 شکر ازچاک دل مور به فریاد آید چون درآید به سخن پسته شکرخایش

💡 گر سخن بر وفق عقل هر سخنور گویمی شک نبودی کاین سخن، با خلق کمتر گویمی