ذوالنون جدلی

بس که مه نور ره بالا گزید اول ذوالنون شد و پس بایزید

زین سخن ذوالنون چنان دلشاد شد کز دو عالم تا ابد آزاد شد

نام فیض و دست و کلک مصریت ارباب عقل موج دریای محیط و ماهی ذوالنون کنند

تنگ دل زانی که در خون مانده‌ای در مضیق حبس ذوالنون مانده‌ای

همیشه تا خبر طور باشد و موسی همیشه تا سخن نون باشد و ذوالنون

با ذوالنون مصری سخن همی گفتند اندر وقت نزع گفت مرا مشغول مکنید که عجب بمانده ام از بس لطف خدای با من.