دولت اباد کور کو

از چمن دولتی که باغ کیان راست گر گل نو رفت نوبهار بماناد

نشد ز دولت بیدار رزق اهل سعادت تمتعی که ازان چشم نیمخواب گرفتم

هر که ترا دید سعد دولت پنداشت گرچه نماندست وی تو دیر بمانی

گردون دم از اعجاز زند حکمتش اینست کز دیدن تو بیش کند دولت کم را

درین دو هفته که ما برقرار خود بودیم هزار دولت ناپایدار رفت به گرد

همیشه دولت و اقبال در یسار تو باد همیشه فره و فرهنگ در یمین تو باد