خر دراز بستن

به چین زلف دلم رفت و می رود جان نیز ولیک راه دراز است و مرکبم لنگ است

نبات کهل؛ گیاه به پایان درازی رسیده و سخت گردیده و شکوفه برآورده.

گفت: آنگاه که خویشتن بیمار شمرد، و از همه چیزها پرهیزکند، از بیم بیماری دراز.

ز دوری چمن آن بلبلم که تا جان داد به ناله قصه دور و دراز هجران گفت

پس دست مبارك خود را به جانب عقب خود دراز كرد و فرمود: در اينجا بود.

بینی آن زلف دراز تو که از راه دراز ما به نظارهٔ آن زلف دراز آمده‌ایم