خانه پرستی

لغت نامه دهخدا

خانه پرستی. [ ن َ / ن ِ پ َ رَ ] ( حامص مرکب ) عمل پرستیدن خانه. علاقه به خانه داشتن.

فرهنگ فارسی

عمل پرستیدن خانه علاقه بخانه داشتن

جمله سازی با خانه پرستی

تا خم زلف بتان آمده زنار دلم بت پرستی ز میان، گشته  پرستارِ دلم
به معشوقی صنم داد وفا داد بر آن عاشق پرستی آفرین باد
درآئی در مقام خودپرستی تو خود باشی بت و خود را پرستی
از شغل می پرستی بازم مدار ناصح چون عشق کامل افتاد همسایه جنونست
نزدیکتر هر آنچه شود یار ما به ما ما را هوی پرستی از اودور میکند
زاهدا، قبله پرستی تو و ما یار پرست تو بدین عقل مسلمانی و ما برهمنیم