حجاج بن یوسف بن مطر

حجاج گفت: او را به صورت زمين اندازيد، سعيد اين آيه را خواند: ((منها خلقناكم وفيها و منها نخرجكم تازة اخرى (234) يعنى: شما را از خاك آفريديم و به آنبرمى گردانيم و از آن دوباره خارج مى كنيم.)) (235)

سروران پایهٔ تخت تو ببوسند همی هم بر آن‌گونه ‌که حجاج ببوسند حجر

حجاج را لقمه ای بدست بود که غضبان بن قیعثری را به نزدش آوردند. گفت: بخدا این لقمه را نخورم مگر ترا کشته باشم.

حجاج گفت: آفرين بر تو اى حره !، چرا او را بر داوود و سليمان ترجيح مى دهى ؟

ور درختان همچو حجاجان شدند اندر حرم خلعت فردوسیانشان داد خواهد دادگر

پرسید: که چرا؟ گفت: خطایی از وی در وجود آمده است که از مشرق تا مغرب از آن پر بر آمده. پرسید که آن کدام است؟ گفت: آن که این فاسق فاجر حجاج را بر مسلمانان گماشته است. حجاج هیچ نگفت. ناگاه مرغی بپرید و آوازی کرد.