حارث بن عمیر ازدی

حارث بنده اى است كه خداوند قلبش را نورانى ساخته است؛ عبد نور الله قلبه. (703)

مرحوم شيخ طوسى، ابن شهرآشوب، سيّد هاشم بحرانى و بعضى ديگر از بزرگان،به نقل از فضل بن حارث حكايت نمايند.

اروى: مى خواهم قناتى حفر كنم و زمين بايرى را براى كشت و زرع آبيارى و آباد نمايمكه تعلق به اولاد حارث بن عبدالمطلب داشته است.

حارث برخاست و از شدت خوشحالى عباى خود را مى كشانيد و مى گفت: بعد از اين،باكى ندارم كه من به سوى مرگ روم، يا مرگ به سوى من آيد.

اى حارث ! به تو بشارت مى دهم كه در وقت مرگ و هنگام عبور ازپل صراط، و در كنار حوض كوثر، و موقع (مقاسمه ) مرا مى بينى و مى شناسى.