جری خوار

در ره درد و غمش خوار صفت می‌گردیم دید و دانست ولی قصهٔ ما سهل انگاشت

(بـارالهـا دوسـت بـدار هـر كه على را دوست دارد، و دشمنبدار هر كه على را دشمن دارد، و يارى كن هر كه على را يارى مى كند،و خوار و تنها گذارهر كه على را خوار و تنها گذارد.

هرکه بخشم مبتلا راست چو مار می‌شود وآن که اسیر حرص شد خوار چو مور می‌رود

واگر ما آنان را قبل از (آمدن پيامبر ونزول قرآن ) با عذابى هلاك مى كرديم، مى گفتند: پروردگارا! چرا پيامبرى براى ما نفرستادى تا ما از آيات تو پيروى كنيم، پيش از آنكه ذليل و خوار شويم.

هيچ عزيزى حق واننهاد مگر آنكه خوار شد، و هيچ خوارى اقامه حق نكرد مگر آنكه عزيز شد.

زین نیز عجب‌تر که ز بی قدری و خواری نزدیک همه خلق چو ترسا و جهودند.