جاهل پسندی

عجب دارم که بر من چون پسندی چنین زاری و چونین مستمندی

قهر تو سرمیه رضا است هنوزم چون تو پسندی که من به حشر بسوزم

پسندی گر تو جور و کین عجب نیست نکویان آن و خوبان این پسندند

امام آنکه بجز طاعت خدای نکرد بر او امام پسندی تو عابد اصنام

اندر این کشور که نشناسند کیش چون پسندی طاق مانده جفت خویش

پسندی تو اینگونه خوارم همی؟ اسیر غم روزگارم همی؟