معنی تقلید استمراری چیست

تقلید استمراری

عبارت تقلید استمراری به معنای تداوم تقلید از یک مجتهد پس از مرگ وی است. در این مفهوم، فردی که از یک مجتهد زنده پیروی کرده، بعد از فوت او نیز به تقلید از همان مجتهد ادامه می‌دهد.

تقلید استمراری در مقابل تقلید ابتدایی قرار دارد. در تقلید ابتدایی، فرد در ابتدا از یک مجتهد زنده پیروی می‌کند، اما پس از مرگ او، ممکن است به تقلید از مجتهد دیگری روی آورد. اما در تقلید استمراری، فرد تصمیم می‌گیرد که به پیروی از فتاوا و نظرات مجتهد مرحوم ادامه دهد، بدون اینکه به مجتهد دیگری مراجعه کند.

این نوع تقلید می‌تواند به دلیل اعتماد به دانش و فقه مجتهد، یا احساس تعلق و ارتباط با تفکر وی باشد. در برخی از مذاهب و فتاوا، تقلید استمراری به عنوان یک عمل معتبر و پذیرفته شده تلقی می‌شود، در حالی که در دیگر موارد ممکن است نیاز به تغییر مجتهد و پیروی از نظرات مجتهد زنده وجود داشته باشد.

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] تقلید استمراری به تداوم تقلید از یک مجتهد، بعد از مرگ وی را می گویند.
تقلید استمراری، مقابل تقلید ابتدایی و به معنای باقی ماندن بر تقلید از مجتهد میت است؛ به بیان دیگر، به عمل کسی که از مجتهد زنده ای تقلید می کند و بعد از مرگ او نیز به تقلید از وی ادامه می دهد، تقلید استمراری می گویند.
اقوال اصولیون در تقلید استمراری
درباره جواز و عدم جواز تقلید استمراری از میت، میان اصولیون و فقهای شیعه اختلاف وجود دارد:۱. مشهور اصولیون و فقها به نقل از تقریرات «شیخ انصاری» - به عدم جواز بقای بر تقلید از میت معتقد هستند؛۲. برخی دیگر هم چون «امام خمینی رحمة الله علیه» به جواز بقای بر تقلید از میت معتقد هستند.در کتاب «تحریر الوسیله» آمده است: «لا یجوز تقلید المیت ابتدائا، نعم یجوز البقاء علی تقلیده بعد تحققه بالعمل ببعض المسائل مطلقا و لو فی المسائل التی لم یعمل بها علی الظاهر».۳. برخی همانند مرحوم «سید ابوالحسن اصفهانی» بین مسائلی که مقلد به آنها عمل کرده است، و مسائلی که به آنها عمل نکرده است، تفصیل داده اند و بقای بر تقلید را در فرض اول جایز، و در فرض دوم، غیر جایز دانسته اند؛۴. کسانی هم چون مرحوم «حکیم» میان اعلم بودن مجتهد میت از مجتهد حی و عدم آن تفصیل داده اند و در صورت اول، به جواز تقلید و در صورت دوم، به عدم جواز آن حکم داده اند.
تاریخچه طرح بحث
بحث بقای بر تقلید از میت که از آن به تقلید استمراری تعبیر می شود، از مسائل جدید در قرن سیزدهم، یعنی عصر کسانی هم چون «صاحب فصول» و صاحب «جواهر»؛ بوده و قبل از آن بحثی با عنوان «تقلید استمراری» مطرح نبوده است.