دانشنامه اسلامی
به آیه ۶۱ سوره آل عمران "آیه مباهله" مى گویند: "فمن حاجک فیه من بعد ما جاءک من العلم فقل تعالوا ندع ابناءنا و ابناءکم و نساءنا و نساءکم و أنفسنا و انفسکم ثم نبتهل فنجعل لعنة الله على الکاذبین؛ هر کس که پس از فرا رسیدن علم (وحی) به تو درباره او (عیسی) با تو محاجه کند، بگو: بیایید تا ما پسرانمان و شما پسرانتان، ما زنان مان و شما زنانتان، ما خویشان نزدیک و شما خویشان نزدیک خود را بخوانیم، سپس (به درگاه خداوند) تضرع کنیم و بخواهیم که لعنت الهی بر دروغ گویان فرود آید."
معنای لغوی مباهله
مباهله در اصل از ماده "بهل" به معناى رها کردن و قید و بند را از چیزى برداشتن است. و گاهى به معناى "هلاکت و لعن و دورى از خدا "است. و این نیز از نتایج رها شدن و واگذار شدن بنده به حال خود است.
معنای اصطلاحی مباهله
مباهله در اصطلاح به معناى نفرین کردن دو طرف به یکدیگر است؛ به این ترتیب که افرادى که با هم درباره یک مسئله مهم مذهبی گفت وگو دارند، در صورتى که یکى از طرفین قانع نشوند، در یک جا جمع شوند و به درگاه خدا تضرع کنند و از او بخواهند که دروغ گو را رسوا سازد و مجازات کند.
محتوای آیه مباهله
...
