اوج کامش

تلخی مرگ شود شهد به کامش صائب هر که زین عالم پرشور به تلخی گذرد

کامش به غیر دانهٔ دل آشنا نشد مور قناعتم، که سلیمان عالم است

هر که حرصش گام زد، کامش روا هرگز نشد هر که سلطان قناعت شد، گدا هرگز نشد

به راه شادی اندر گشت گمراه ز خوشی دست کامش گشت کوتاه

لگام حکم تو خواهد سر زمانه و بس که کامش از قبل طاعت تو می‌خارد

به نامش زهرها نوشید کامم که در کامش نشد جامی به نامم