«انبان دوختن» یک اصطلاح فارسی است که به معنای برای خود سود یا منفعتی در نظر گرفتن و منتظر رسیدن آن بودن، به کار میرود. این عبارت معمولاً زمانی به کار میرود که فرد به دنبال بهرهبرداری شخصی از شرایط یا فرصتها باشد و منفعت خود را در نظر بگیرد. مفهوم آن بیشتر به سودجویی و منفعتطلبی مربوط میشود و بار انتقادی دارد. فردی که «انبان میدوزد» معمولاً به فکر جمعآوری پول یا منابع برای خود است و ممکن است نفع دیگران را در نظر نگیرد. این اصطلاح در متون ادبی، ضربالمثلها و گفتار روزمره برای توصیف طمع یا حرص به کار میرود. «انبان دوختن» نشاندهنده تلاش برای کسب سود فوری یا بهرهبرداری از فرصتهای مالی است و با احتیاط یا محاسبه همراه است. بار معنایی اصطلاح معمولاً منفی است و گاهی به عنوان نقد اخلاقی رفتار فرد در نظر گرفته میشود.