پروردگار متعال در معرفی قرآن کریم، آن را کتابی معتدل و مستقل از هرگونه انحراف و کژی معرفی می‌فرماید. در آیات متعددی از این کتاب آسمانی بر این ویژگی تأکید شده است؛ از جمله در آیه‌ای می‌فرماید: «وَتَمَّتْ کَلِمَتُ رَبِّکَ صِدْقًا وَعَدْلًا لَا مُبَدِّلَ لِکَلِمَاتِهِ وَهُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ» که به‌عنوان نمونه‌ای از کلام الهی، کامل‌کنندهٔ حق و عدل است و هیچ تبدیلی در آیات آن راه ندارد. همچنین در آیه‌ای دیگر آمده است: «الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی أَنْزَلَ عَلَى عَبْدِهِ الْکِتَابَ وَلَمْ یَجْعَلْ لَهُ عَوْجًا» که در آن بر نبود هیچ گونه انحرافی در قرآن تصریح شده و این کتاب، مستقیم و راستین توصیف گردیده است.
واژهٔ عِوَج به فتح عین معمولاً برای انحرافات محسوس و دیداری به‌کار می‌رود، در حالی که عُوَج با کسره، اشاره به کژی‌های نامحسوس و فکری دارد. قرآن کریم از هر دو نوع انحراف مبرّا بوده و به‌عنوان کتابی قَیِّم شناخته می‌شود؛ یعنی کتابی استوار، معتدل و حافظ سایر کتابهای آسمانی که هم‌زمان بیم‌دهنده از عذابی سخت و مژده‌رسان به مؤمنان نیکوکار است. این تعادل و استواری، نشان‌دهندهٔ جامعیت و اتقان قرآن در ارائهٔ برنامهٔ زندگی دنیوی و سعادت اخروی است.
بدین ترتیب، قرآن کریم با دارا بودن چنان استحکام و تعادلی، سزاوار تمامی حمد و سپاس‌هایی است که از سوی خداوند به خود اختصاص یافته است. این کتاب، نه‌تنها در زمان نزول، که در تمامی اعصار، حاوی پیام‌های هدایت‌بخش و راهگشا برای بشریت بوده و هست. ویژگی بی‌همتای اعتدال و فقدان انحراف در آن، گواهی جاودان بر الهی بودنش است و همگان را به پذیرش حق و دوری از گزافه‌روی‌ها فرا می‌خواند.
