لغت نامه دهخدا
ارجوزه خوان. [ اُ زَ / زِ خوا / خا ] ( نف مرکب ) اُجوزه خواننده. که اُرجوزه خواند. راجِز.
ارجوزه خوان. [ اُ زَ / زِ خوا / خا ] ( نف مرکب ) اُجوزه خواننده. که اُرجوزه خواند. راجِز.
💡 جمعى گفته اند كه: (اصلا اين ارجوزه شعرنيست ). بعضى ديگر گفته اند: (اين يكبيت اتفاقى از آن جناب سرزد، و نخواسته شعر بگويد).
💡 بـدان كـه ولادت باسعادت آن حضرت در مدينه طيبه در سنه دويست و سى و دوم هجرى درمـاه ربـيـع الثـانى بوده و در تعيين روز آن خلاف است. علامه مجلسى رحمه اللّه فرمودهاشـهـر آن اسـت كـه روز ولادت، روز جـمـعـه هـشتم ماه ربيع الثانى بود و بعضى دهم ماهمذكور و بعضى در شب چهارم نيز گفته اند. و شيخنا الحر العاملى رحمه اللّه نيز به هميناختلاف اشاره فرموده در ارجوزه خود در تاريخ آن حضرت فى قوله:
💡 وى حافظه اى قوى داشت و چهارده هزار ارجوزه عربى بعلاوه قصائد - قلعه ها و مدحخلفا حفظ بود(90).
💡 479-اصمعى، عبدالملك بن قريب نام داشته و درسال 216 هجرى درگذشته است. او مردى لغوى و نحوى بود و مى گويند كه دوازدههزار ارجوزه از برداشته است. شرح حالش در كتاب الكنى والالقاب قمى آمده است.