ابن حوط الله ابومحمد عبدالله بن سلیمان انصاری حارثی اندی

[ویکی فقه] اِبْن ِ حَوطِ اللّه، ابومحمد عبدالله بن سلیمان انصاری حارثی اُنْدی (۵۴۹ -۶۱۲ق /۱۱۵۴- ۱۲۱۵م )، قاضی، فقیه، محدث، ادیب و شاعر اواخر عصر موحدون در اندلس بود.
بنا به قولی،
سیوطی، بغیة الوعاة، ج۲، ص۴۴، به کوشش محمد ابوالفضل ابراهیم، قاهره، ۱۳۸۴ق / ۱۹۶۴م.
وی اهل انده از توابع بلنسیه بوده و نخست در همان شهر نزد پدر خود درس خواند،
منذری، عبدالعظیم، ج۲، ص۳۵۷- ۳۵۸، التکلمة لوفیات النقلة، به کوشش بشار عواد معروف، بیروت، ۱۴۰۵ق /۱۹۸۹م.
او در شهرهای بزرگی چون قرطبه، اشبیلیه، مرسیه، میورقه، سبته، سّلا و جز آن ها عهده دار مقام قضا شد.
ابن ابار، محمد، ج۲، ص۸۸۵، التکملة، به کوشش عزت عطار حسینی، قاهره، ۱۳۷۵ق / ۱۹۵۶م.
...

💡 ((جعفر))در اقدامى ديگر كوشيد تا اموال امام عليه السلام را تصاحب نمايد. او گفت،برادرش ابومحمد عليه السلام فرزندى ندارد و تنها وارث برادر او است. حكومت هم اجازهداد تا بر اموال برادر مسلط شود.(639)

💡 ((معتمد))خليفه عباسى همواره از محبوبيت و پايگاه اجتماعى امام ابومحمد عسكرى عليهالسلام نگران بود و هنگامى كه دانست با وجود همه محدوديت هايى كه نسبت به آن حضرتروا داشته بود، نه تنها از پايگاه مردمى و نفوذ معنوى آن حضرت كاسته نشده، بلكهبيش از پيش ‍ محبوب دلهاى مردم گرديده، بر نگرانى و وحشتش افزوده شد و سرانجامدر صدد قتل آن حضرت برآمد و به شكل مرموزانه و مخفيانه، حضرت را مسمومنمود،(627) و شيعيان را از بهره مندى انوار هدايت آن امام همام محروم ساخت.