ابن ابی طی یحیی بن حمید طائی حلبی غسانی

سپاهی به فرماندهی "طایر" از قوم غسانی به همراه سپاهی از روم، قادسیه، بحرین به اطراف تیسفون آمدند و آن جا را تاراج کردند. دختر نرسی نیز که به تیسفون آمده بود، اسیر طایر شد. حاصل پیوند دختر نرسی و طایر دختری به نام "مالکه" بود.

غسانیان با مهاجرت به شام با جماعت‌های یونانی همنشین شدند و باورهای ایشان در آنان اثر گذاشت. با برآمدن مسیحیت آنان در نخستین سال‌های پس از میلاد بدین دین و مذهب یعقوبی گرویدند. هنگامی که فتوحات اسلام به شام رسید، بیشتر غسانیان ترجیح دادند تا بر دین مسیحی بمانند، در نتیجه به صورت جزئی از مسیحیان سریانی‌زبان درآمدند.

در برابر ایشان غسانیان بودند که از روم پیروی می‌کردند.