[ویکی فقه] اِبْن ِ اَبی زَمَنَیْن، ابو عبدالله محمد بن عبدالله بن عیسی بن محمد ابراهیم مُرّی (۳۲۴-۳۹۹ق /۹۳۶-۱۰۰۹م )، فقیه مالکی، محدّث، واعظ، ادیب و شاعر اندلسی. وی در اِلبیره زاده شد. ابن بشکوال ابن بشکوال، خلف، الصلة، ج۲، ص۴۵۸، به کوشش عزت عطار حسینی، قاهره، ۱۹۵۵م. تبار او را از تَنَس (شهری در الجزایر امروزی ) و قاضی عیاض قاضی عیاض، ابوالفضل، ترتیب المدارک، ج۴، ص۶۷۲، به کوشش احمد بکیر محمود، بیروت، ۱۹۶۷م. او نمی دانست که چرا خاندانش به ابن ابی زمنین شهرت یافته اند و دراین باره می گفت: به سبب هیبتی که از پدر بر دل داشتم جرأت این پرسش را بر خود ندادم. ابن بشکوال، خلف،الصلة، ج۲، ص۴۵۸، به کوشش عزت عطار حسینی، قاهره، ۱۹۵۵م. ...
جمله سازی با ابن ابی زمنین
در اين گفتگوها، عمر مى خواست به وسيله ابن عباس جوان كمسال، از اسرار درونى بنى هاشم آگاه شود و كرارا ابن عباس را تهييج مى كرد و او رابه سخنگويى وا مى داشت.
- از جمله نامه هاى شديداللحنى كه امام به زياد بن ابيه، قائم مقام ابن عباس در بصره، نگاشت، اين بود:
170- مقتل خوارزمى، ج 1، ص 253، قسمتاول اين بخش از گفتار امام را ابن عساكر نيز در ص 215 آورده است.
کیستر، استاد دانشگاه عبری اورشلیم، مقالهای نوشته و استدلال کرد که این واقعه حتماً باید اتفاق افتاده باشد. کیستر استدلالهای عرفات را بیاساس، نتایجش را ناصحیح و عقیده اش دربارهٔ سیره ابن اسحاق را قدرنشناسانه میداند.
ابن اسحاق گويد: عمر بن خطاب و برادرش زيد بن خطاب با چند نفر ديگر، بر(رفاعة بن عبدالمنذر) وارد شدند. طلحة بن عبيدالله و صهيب بن سنان، در خانه (حبيببن اساف ) (و به قولى يساف ) و يا بعضى گفته اند در خانه (اسعد بن زراره )منزل گزيدند.
شريك بم اعور كه از شيعيان بود و همراه عبيدالله به كوفه آمد، در خانه هانى سكنىگزيده بود و از قضاى روزگار مريض شد و ابن زياد كسى را فرستاد تا اطلاع دهد كهشب جهت عيادت به منزل هانى خواهد آمد؛ از اينرو شريك به مسلم گفت: