دانشنامه اسلامی
مادر نفیع (ابن حارث)، سُمَیّه، از اهالی «زَنْدوَرْد» - نزدیک واسط - بود و کسری او را به «ابوالخیر» یکی از فرمانروایان یمن بخشیده بود. ابوالخیر در طائف بیمار شد و حارث بن کلده که طبیب بود، او را درمان کرد. ابوالخیر، سمیه را به حارث بخشید و نفیع به وی منسوب شد و او را «ابن حارث» گفتند وگرنه حارث عقیم بود و صاحب فرزند نمی شد. حارث اسلام آورد و در روزگار خلافت عمر از دنیا رفت. سمیه مادر زیاد (ابن ابیه) و نافع نیز بود.
ابن قتیبه عبدالله، المعارف، ج۱، ص۲۸۸، به کوشش ثروت عُکاشه، ۱۹۶۰م.
نفیع در سال ۵۲ق /۶۷۲م در بصره درگذشت.
شباب خلیفة، تاریخ، ج۱، ص۲۵۹، به کوشش سهیل زکار، دمشق، ۱۳۸۷ق /۱۹۶۷م.
مادر عبیدالله، «هاله» دختر «غُلَیْظ»، از بنی عجل بود.
شباب خلیفة، کتاب الطبقات، ج۲، ص۴۸۴، به کوشش سهیل زکار، دمشق، ۱۹۶۶م.
...
