لغت نامه دهخدا
کردری. [ ک َ دَ ] ( اِخ ) عبدالغفوربن لقمان بن محمد ابوالمفاخر کردری، ( منسوب به کردر از نواحی خوارزم ) روایت می کند از ابی طاهر محمدبن عبداﷲ المسبخی المروزی، و اورا تصانیفی است در مذهب ابوحنیفه. از اوست: الانتصارلابی حنیفه فی اخباره و اقواله و المفید و المزید فی شرح التجرید و شرح الجامع الصغیر. وی مدرس مدرسه حدادین حلب بود. وفاتش در 562 هَ. ق. است. ( معجم البلدان ذیل کردر ). رجوع به اعلام زرکلی ج 2 ص 531 شود.