دانشنامه اسلامی
ریشه کلمه:
حوذ (۲ بار)
«استحوذ» در اصل، از مادّه «حوذ» به معنای قسمت عقب ران های شتر است; و چون به هنگامی که ساربان می خواهد شتر را به سرعت براند در پشت سر او قرار گرفته، به ران و پشت او می زند تا به سرعت حرکت کند. کلمه «استحواذ» به معنای سوق دادن، تحریک کردن توأم با تسلط و استیلا آمده و در آیه فوق نیز به همین معناست.
راندن سریع و احاطه (قاموس) طبرسی ذیل آیه 141 نساء گوید: استحواذ تسلّط و غلبه است. و آن لازم راندن و احاطه است. شیطان بر آنها مسلّط شد و یاد خدا را فراموششان کرد. آیه درباره منافقان است که در صورت غلبه کفّار بر اهل ایمان، به کفّار میگفتند: آیا بر شما در رأی غلبه نکردیم؟ و از گرویدن به مؤمنین باز نداشتیم؟ پس در این فتح ما را نیز بهرهای باید باشد یا ما بر شما منّت داریم.
