تواضع در قران و حدیث

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] تواضع در قرآن و حدیث. تواضع، از فضائل اخلاقی که در قرآن و حدیث و متون اخلاقی و عرفانی بر آن تأکید شده است.
تواضع در لغت به معنای فروتنی و خود را خوار کردن (تذلّل) آمده است.
واژه تواضع در قرآن
در قرآن کریم واژه تواضع به کار نرفته است اما واژگان و تعابیر دیگری وجود دارد که تقریباً همین معنا را می رساند، مانند خشوع، خشیت، إخبات ذلّت و خفض جناح.
تفاوت معانی تواضع در قرآن از دیدگاه لغت شناسان
برخی لغت شناسان میان این الفاظ تفاوتهای ظریفی قائل شده اند، مثلاً تواضع را توأم با توانایی و «تذلّل» را حاکی از ناتوانی شخص در برابر دیگری می دانند، چنانکه تواضع آدمی در برابر خادمان خویش، از سر ناتوانی در برابر ایشان نیست. نیز گفته اند که تواضع به اعتبار خُلقیات و افعال ظاهر و باطن و «خشوع» به اعتبار جوارح است و این سخن مشهور که «إذَا تَوَاضَعَ القَلْبُ خَشَعَتِ الْجَوَارِحُ»، بر همین معنا دلالت دارد یا تواضع با زبان و کردار است و «خشوع» در دل و دیده. معنای این واژه در همه نظامهای اخلاقی تقریباً یکسان و روشن است و نیازی به تعریف خاص ندارد، هر چند در منابع اسلامی تعاریف مختلفی از آن موجود است، از جمله اینکه «تواضع، راضی بودن به منزلتی فرو تر از استحقاق خود است». برخی تعاریف ذکر شده برای تواضع نیز بویژه با نظر به ضد آن، یعنی تکبر، بیان شده است
جایگاه تواضع در اخلاق دینی مسلمانان
...

جمله سازی با تواضع در قران و حدیث

يعنى: (زرارة بن اعين به امام صادق عليه السلام - گفت: فدايت شوم ! آن حالتبيهوشى چه بود كه رسول خدا - صلى الله عليه و آله - را عارض مى شد؟ فرمود: آنهنگامى بود كه ما بين او و خدا واسطه اى نبود. و خداوند بر آن حضرت تجلى مى كرد.بعد فرمود: اى زراه ! آن نبوت است. آنگاه حضرت ب حالت تواضع در آمد).
و در تـاريـخ امـام مـجـتـبـى (عـليـه السلام ) مى خوانيم كه با داشتن مركب هاى متعدد، بيستمـرتـبـه پـيـاده به خانه خدا مشرف شد و مى فرمود: من براى تواضع در پيشگاه خدا اينعمل را انجام مى دهم.
و در همين سوره و در همين سياق او را ماءمور سازد كه از مشركين اعراض كند، و بفرمايد:(فاصدع بما تومر و اعرض عن المشركين ) آن وقت خبر دهد كه آن جناب بجاى اعراضاز مشركين، از مؤ منين اعراض نموده، و به جاى تواضع در برابر مؤ منين در برابرمشركين تواضع كرده است !
اسلام، در باره تواضع و فروتنى سفارش فراوان كرده است، لكن اين همه ترغيب وتشويق به تواضع به اين معنا نيست كه تواضع در همه جا و در برابر همه افراد صفتنيكويى است بلكه در موارد خاصى از آن نهى و مذمت شده است مانند:
بلال هرگز با تعريفات آنان مغرور نمى شد و ستايش مردم او را عوض ‍ نمى كرد، باكمال تواضع در پاسخ آنها مى گفت: (من از اهالى حبشه هستم، ديروز عبد و غلام بودم.)(241)
شناخت معبود و آفريدگار، محبّت او را در دل ايجاد مى كند و اين محبّت، انسان را بهپرستش و عبادت و اظهار كوچكى و تواضع در برابر عظمت او وا مى دارد.