لغت نامه دهخدا
تمام قوس. [ ت َ ق َ ] ( اِ مرکب ) اصطلاح علم هندسه. بیرونی آرد: تمام قوس آن بود که با وی جمله کنی چهاریک دایره شود. و از بهر این هرگاه که قوس را از نود بیفکنی تمام او بماند. ( التفهیم، چ همایی ص 9 ). رجوع به تمام جیب و تمام و دیگر ترکیبهای آن شود.