نبرزن که به نام ماهیار نیز شناخته می‌شود، یکی از سرداران نظامی و فرمانده سواره‌نظام ارتش شاهنشاه داریوش سوم هخامنشی بود و در نبردهای مختلف حضور داشت. او در تاریخ به عنوان یکی از شخصیت‌های مهم و تأثیرگذار در دوره‌ای که امپراتوری هخامنشی به دست اسکندر مقدونی شکست خورد، شناخته می‌شود.
شورش علیه داریوش سوم
پس از شکست ایران در نبرد گوگمل در سال ۳۳۱ پیش از میلاد، نبرزن و دیگر بزرگان ایرانی، از جمله بسوس و بارسائنت، علیه داریوش سوم توطئه کردند و او را دستگیر کردند. این دستگیری به اسکندر مقدونی این امکان را داد تا به ایران حمله کند. داریوش سوم در حین فرار از نیروهای مقدونی به دست بسوس و همدستانش کشته شد و جسد او کنار جاده رها شد.
در شاهنامه
نبرزن در شاهنامه به نام ماهیار شناخته می‌شود. در این اثر، او به همراه جانوسیار (بسوس) در موقعیتی ناامیدکننده قرار دارد و در نهایت پس از کشتن داریوش سوم، با اسکندر برای مذاکره ملاقات می‌کند. اسکندر پس از دفن جنازه داریوش، ماهیار و جانوسیار را اعدام می‌کند.