جامع عباسی

جامِعِ عَبّاسی
تألیف شیخ بهایی، کتابی به فارسی، در فقه عملی. رسالۀ عملیۀ مؤلف و مشتمل بر فتاوای او در مسائل معاملات و عبادات است. شیخ بهایی نوشتن آن را به فرمان شاه عباس آغاز کرد، امّا پس از اتمام باب پنجم وفات یافت، از این رو شاه عباس به نظام الدین محمد ساوجی، شاگرد شیخ، فرمان داد تا پانزده باب دیگر را به اسلوب پنج باب اول، بر آن بیفزاید. این اثر بسیار معروف است و بیشتر فقیهان و مراجع تقلید، فتواهای خود را در قالب حاشیه، ذیل آن می نوشته اند. قدیمی ترین حاشیه تألیف ملا حسین اصفهانی تویسرکانی است. جامع عباسی به اردو نیز ترجمه شده است. در عهد قاجار دو رسالۀ فتوایی دیگر نیز به نام های الجامع المحمدی از محمدباقر شریعتمدار استرآبادی و الجامع الناصری از علی شریعتمدار استرآبادی به سبک جامع عباسی تألیف شدند؛ اما هیچ کدام به پایۀ این اثر در شهرت و اعتبار نرسیدند. جامع عباسی بارها به چاپ رسیده است.