نوکاری به مفهوم تازه‌کار بودن یا مبتدی بودن به کار می‌رود. هنگامی که گفته می‌شود کسی «در کاری نوکار است»، یعنی در آن حرفه یا مهارت، هنوز تجربه کافی ندارد و در آغاز راه است. این معنا در متون ادبی و گفتار روزمره نیز کاربرد دارد و برای توصیف افراد تازه‌وارد در هر حوزه‌ای استفاده می‌شود.
همچنین نوکاری اصطلاحی تخصصی در میان مقنیان (حفرکنندگان قنات‌ها) است. در این حوزه، «نوکاری» به عمل افزودن شاخه یا مسیر تازه‌ای به قنات گفته می‌شود؛ یعنی کندن بخشی جدید برای افزایش طول قنات و رساندن آب به نقطه‌ای دورتر یا پرآب‌تر.
در معنای دیگر، واژه نوکاری گاه به معنی نوکری یا خدمت‌گزاری نیز آمده است. در متون تاریخی چون جهانگشای جوینی، تعبیر «به نوکاری او معین گردانید» دیده می‌شود که در آن، این واژه به معنای خدمت در دستگاه حکومتی یا همراهی با مقام بالاتر است. در این کاربرد، واژه از «نوکار» گرفته شده که به معنای خدمت‌گذار تازه منصوب یا فردی در آغاز خدمت است.