بیوفیزیک شاخهای علمی است که به مطالعه سامانههای زنده با بهکارگیری اصول و روشهای علم فیزیک میپردازد. از نخستین پژوهشهای برجسته در این حوزه میتوان به تحقیقات یولیوس روبرت فون مایر دربارهٔ قانون پایستگی انرژی در جانداران و همچنین مطالعات هرمان فون هلمهولتز در مورد سازوکار بینایی و شنوایی در سده نوزدهم میلادی اشاره کرد.
پیشرفتهای چشمگیر در فیزیک اتمی و هستهای و همچنین رشد مهندسی الکترونیک در سده بیستم میلادی، ابزارهای دقیق و نوینی را در اختیار پژوهشگران قرار داد که مسیر بررسی فرآیندهای زیستی را هموارتر ساخت. بخش عمدهای از دستاوردهای زیستفیزیک در دهه سوم این سده، با کشف هرمان جوزف مالر شکل گرفت که ثابت کرد پرتوهای ایکس با ایجاد دگرگونی در ژنها میتوانند موجب تغییر در وراثت شوند. امروزه از ایزوتوپهای پرتوزا بهعنوان ابزاری ارزشمند در پژوهشهای زیستفیزیکی بهرهگیری میشود. این فناوریها امکان مطالعه دقیقتر ساختار و عملکرد سامانههای زیستی را در سطح مولکولی و سلولی فراهم کرده و نقش بسزایی در گسترش مرزهای دانش این رشته داشتهاند.