پائولُس قدیس، با نام اصلی شائول، یکی از برجستهترین حواریون حضرت عیسی(ع) بهشمار میرود. وی در حدود سال دوم میلادی در شهر طرسوس زاده شد و در خانوادهای یهودی پرورش یافت. پائولُس در آغاز از مخالفان سرسخت آیین مسیحیت بود؛ اما بر پایه متون تاریخی، در مسیر سفر به دمشق، معجزهای الهی را تجربه کرد و به آیین مسیح(ع) گروید. پس از این رویداد، او به یکی از مبلغان پرتلاش این دین تبدیل شد و نقش بسزایی در گسترش آن ایفا کرد.
وی در طول دوران تبلیغ خود، سفرهای بسیاری به مناطق گوناگون از جمله قبرس، آناتولی، یونان، سالونیک و آتن انجام داد و موفق شد افراد بسیاری را به آیین مسیحیت دعوت نماید. از جمله مشهورترین کسانی که پائولُس او را به این دین فراخواند، سرجیوس پائولُس، فرماندار رومی جزیره قبرس بود. این رویداد سبب شد تا نام پائولُس بر او نهاده شود. در سال ۵۸ میلادی، هنگامی که پائولُس به زادگاه خود، اورشلیم، بازگشت، با مخالفت شدید یهودیان روبرو شد و به دستور فلیکس، حاکم رومی فلسطین، دو سال در زندان قیصریه زندانی گردید. سپس برای محاکمه به رم فرستاده شد و در آنجا تبرئه گردید.
پس از آزادی، پائولُس به شرق بازگشت، اما بار دیگر بین سالهای ۶۲ تا ۶۴ میلادی به رم سفر کرد. در این زمان، نرون، امپراتور رم، که با گسترش مسیحیت مخالف بود، او را بازداشت و مورد بازجویی قرار داد. بر پایه روایات تاریخی، پائولُس در برابر نرون با شجاعت پاسخ گفت و سرانجام در سال ۶۶ میلادی، به دستور او به همراه پطرس قدیس به شهادت رسید. پیکر او نخست در جادهای به نام اوسمیه به خاک سپرده شد و سپس استخوانهایش به کلیسای سنپیر منتقل گردید. امروزه یاد پائولُس قدیس در بیستونهم ماه ژوئن گرامی داشته میشود و چهارده خطبه منسوب به او، همراه با شرح مفصل زندگیاش در کتاب اعمال رسولان، از متون مهم مسیحیت بهشمار میرود.