اِبنِ هِنْد کنیتی است که در منابع تاریخی و رجالی کهن به آن اشاره شده است. این کنیت، به صورت ویژه به عَمْرو بنِ اَمْرِئِ القَیْسِ البَدِئ منسوب می‌گردد. در متون تخصصی انساب و تاریخ، شناسایی دقیق چنین کنیت‌هایی از اهمیت بسزایی برخوردار است. نحوه‌ی نگارش و تلفظ این کنیت، بر اساس قواعد صرف و نحو عربی، به شکل «اِبنُ هِنْدَ» می‌باشد. رعایت دقیق حرکات در متون مرجع، برای جلوگیری از هرگونه اشتباه در قرائت و انتساب، همواره مورد تأکید است. بررسی و بازشناسی شخصیت‌های تاریخی همچون عمرو بن امرئ القیس البدء که با این کنیت شناخته می‌شوند، به درک بهتر تاریخ قبایل عرب در دوران جاهلی و صدر اسلام کمک شایانی می‌کند. بنابراین، تصحیح و بازنویسی دقیق این گونه اسناد، گامی ضروری در پژوهش‌های تاریخی محسوب می‌شود.
