ادبیات عاشورایی

دانشنامه اسلامی

[ویکی شیعه] ادبیات عاشورایی آثاری مربوط به واقعه عاشورا است که در قالب گزارش های مکتوب تاریخی، اشعار و مراثی، ادبیات نمایشی و داستانی دسته بندی می شود. این آثار در طول چهارده قرن پدید آمده است.
واقعه کربلا گونه ای خاص از ادبیات را موجب شده که از آن به ادبیات عاشورایی یاد می شود. این ادبیات پس از واقعه عاشورا با مرثیه سرایی در سوگ شهیدان کربلا و سپس گزارش مکتوب واقعه آغاز شد و در قرن های بعدی گسترش یافت.امامان شیعه شاگردان و اصحاب خود را به سرودن شعر در مرثیه امام حسین تشویق می کردند.
بخش عمده ادبیات عاشورایی، اشعار و مراثی است که طول چهارده قرن سروده شده است. از همین رو برخی معقتدند که شعر در نشر اهداف امام حسین(ع) نقش بسیار مهمی داشته است. همچنین برخی معتقدند که شعر گفتن در مورد امام حسین(ع)، ابعاد عاشورا و اهدافش همانند یاری او در کربلا با شمشیر است.

جمله سازی با ادبیات عاشورایی

میرزا محمود فدایی مازندرانی مرثیه سرای بزرگ روزگار قاجار از روستای تلاوک منطقهٔ دودانگهٔ فریم و از مفاخر تاریخ ادبیات فارسی ایران است. جلد نخست مقتل منظوم او در قالب ترکیب بند با حدود ۴۲۰۰ بیت در سال ۱۳۷۷ به کوشش دکتر فریدون اکبری شلدره به چاپ رسیده‌است. کلیات مقتل فدایی پس از سال‌ها تحقیق و پژوهش‌های دراز دامن در سال ۱۳۸۸ خورشیدی منتشر شده‌است که یکی از شگفتی‌های ادبیات عاشورایی به‌شمار می‌آید. سوگنامهٔ عاشورایی فدایی سرشار از تصاویر تب‌ناک شعری است. ویژگی زبان شعری فدایی را باید در کاربست فراوان صور خیال و تصویرگری‌های شعری او دانست.