این واژه مفهومی چندوجهی دارد و شامل معانی متنوع است که عبارتند از:
آسمان: در برخی منابع الحبک به معنای آسمان یا بافت آسمان است، پس ذات الحبک به معنای ذات آسمان یا ماهیت آسمان تفسیر می‌شود.
صاحب خلقت نیکو: برخی تفاسیر عرفانی و فلسفی ذات الحبک را به معنای خالق بافت خوب یا صاحب خلق نیکو می‌دانند، یعنی همان خدای متعال که آفریننده نیکوکار و با نظم است.
بافنده جامه خوب: در تعبیر دیگری، حبک به معنای بافتنی جامه زیبا و ظریف است. بنابراین این اصطلاح می‌تواند به بافنده جامه نیکو اشاره کند، که در معنای استعاری یعنی کسی که جهان را با حکمت و هنر (همچون بافندگی ماهر) می‌سازد.
زینت: همچنین ذات الحبک به معنای ذات زینت‌دهنده نیز آمده است، یعنی وجودی که سبب زیبایی و آراستگی می‌شود و به زندگی معنا می‌بخشد.
راه‌ها: در برخی تعابیر کهن ذات الحبک به معنای راه‌ها و گذرگاه‌ها نیز بوده است، که نشان‌دهنده مسیرهای مختلف زندگی و انتخاب‌هاست.