گران دود

لغت نامه دهخدا

گران دود. [ گ ِ ] ( اِ مرکب ) کنایه از ابر سیاه و تیره. ( برهان ) ( آنندراج ). || نِزم و آن بخاری باشد غلیظ و ملاصق زمین. ( برهان ).

فرهنگ فارسی

( اسم ) ۱ - دود غلیظ. ۲ - ابر سیاه و تیره. ۲ - بخاری غلیظ که ملاصق زمین باشد نزم مه.

جمله سازی با گران دود

💡 گمانم چنین است که دود گران نهنکال باشد که آید روان