کرفه گر

لغت نامه دهخدا

کرفه گر. [ ک ِ ف َ / ف ِ گ َ ] ( ص مرکب )نیکوکار و ثواب کننده. ( آنندراج ) ( انجمن آرا ) ( ناظم الاطباء ). ثواب کار. برابر گناهکار. ( یادداشت مؤلف ).

فرهنگ عمید

= کرفه کار

فرهنگ فارسی

( صفت ) ثواب کننده نیکو کار.

جمله سازی با کرفه گر

«پیدا است که هر بهدینی یکی غن باید داشتن که خرفستران و گناهکاران را بدان زند و کشد تا کرفه مندتر شود.» (فرنبغ دادگی، ۱۲۱–۱۲۰:۱۳۸۰)
«پرسید دانا مینوی خرد را که مردمان به چند راه و بهانهٔ کرفه به بهشت بیش رسند؟