لغت نامه دهخدا
کرامت یاب. [ ک َ م َ ] ( نف مرکب ) کرامت یابنده. بزرگواری و عزت و نواخت و توقیر یابنده:
صاحب عادل کبیر کریم
که کرامند از او کرامت یاب.سوزنی.
کرامت یاب. [ ک َ م َ ] ( نف مرکب ) کرامت یابنده. بزرگواری و عزت و نواخت و توقیر یابنده:
صاحب عادل کبیر کریم
که کرامند از او کرامت یاب.سوزنی.
کرامت یابنده. بزرگواری و عزت و نواخت و توقیر یابنده
💡 که تا یابی بزرگی با کرامت که از وصلش نبیند کس سئامت