کاس سن

لغت نامه دهخدا

کاس سن. [ س َ ] ( اِخ ) ( کوه ) کوهی واقع در جنوب ایتالیا، نزدیک «کاسینو» داری 519گز ارتفاع. به سال 529 «سن بنویی » در آنجا صومعه ای برای پیروان مسلک خود ساخت که در قرون وسطی بتمام عالم مسیحیت پرتو افکند و به سال 1944 بسبب یک بمباران شدید بکلی خراب گردید.

فرهنگ فارسی

کوهی واقع در جنوب ایتالیا

جمله سازی با کاس سن

کاس او کاسهٔ سر کاووس بزم او حصن جسم رویین تن