در متون دینی و روایات اسلامی، حضرت نوح علیه‌السلام به‌عنوان نخستین پیامبری شناخته می‌شود که با رسالتی جهانی مأموریت یافت تا تمامی مردم زمین را به سوی توحید و پاکی دعوت نماید. ایشان با استقامتی کم‌نظیر، قرن‌ها به هدایت قوم خود همت گماشتند، اما بیشتر مردم با تکبر و عناد، از پذیرش دعوت حق سرباز زدند و راه طغیان و گمراهی را در پیش گرفتند. این نافرمانی‌های پیاپی، خشم و قهر الهی را به دنبال داشت.
در این میان، خداوند متعال به منظور حفظ جان این پیامبر وفادار و همراهان باایمانش، وعده‌ای قطعی و رحمت‌آمیز به ایشان داد. این وعدهٔ الهی، نجات نوح علیه‌السلام و یارانش از عذاب سهمگین و توفان ویرانگری بود که برای نابودی قوم کافر مقدر شده بود. این واقعه‌ی عظیم، نمادی از پیروزی نهایی حق بر باطل و پاداش استقامت در راه ایمان و انجام فرامین پروردگار است.
بنابراین، داستان حضرت نوح علیه‌السلام و نجات ایشان در کشتی، تنها یک روایت تاریخی صرف نیست، بلکه درس‌هایی جاودانه دربارهٔ لزرم اطاعت از پیامبران، عاقبت شوم تکذیب و کفر، و همچنین عنایت ویژهٔ خداوند به بندگان مؤمن و صابر خود را در بر دارد. این حکایت، تأکیدی است بر این حقیقت که رحمت و نصرت الهی، همواره شامل کسانی می‌شود که بر پیمان خود با پروردگار ثابت‌قدم بمانند.
