همایون کش

بخاکپای همایون شاه رفت اشارت بدیده کحل بصیرت زهر کجا طلبیدم

بیفکن استخوان پیش هما وز وی مجو همت بیا و قرعه همت بر این روی همایون زن

همه به نظم درست و همه به خاطرپاک همه همایون فال و همه نکو منظر

شکارت خوش برآید چون که از منزل برون آیی نگاهت جانب مرغ همایون فال من افتد

در این منازل گردون در این طواف همایون گر از قضا مه ما را به اتفاق بیابی

ببالید و گفت آن همایون درخت: چو من کیست امروز آزاده بخت؟!