نوبت سالار

لغت نامه دهخدا

نوبت سالار. [ ن َ / نُو ب َ ] ( اِ مرکب ) سالار نوبت. سرکرده نوبتیان. رجوع به نوبتی شود: و کشتن آن کسان که با وی یار شده بودند به کشتن عم وی شمس الدین علی بن مسعود چون نوبت سالار طاهربن ابی الاسد. ( تاریخ سیستان ).

فرهنگ فارسی

سالار نوبت ٠ سر کرد. نوبتیان ٠ در اصطلاح کارخانه ها: کارگری که پس از چند ساعت کار چند ساعت تعطیل دارد و ازین رو کار او گاهی به اول روز و گاهی از نیمه به بعد و گاهی اول شب و گاهی از نیمه به بعد است ٠

جمله سازی با نوبت سالار

چو سالار نوبت بیامد بدر بشبگیر بستند گردان کمر
به سالار نوبت بفرمود شاه که هر کس که آید بدین بارگاه