لغت نامه دهخدا
میوه خوری. [ می وَ / وِخوَ / خ ُ ] ( حامص مرکب ) عمل و صفت میوه خور. خوردن میوه. || ( اِ مرکب ) ظرف خاص برای نهادن میوه در خوان. ظرف برای نهادن میوه. ( یادداشت مؤلف ).
میوه خوری. [ می وَ / وِخوَ / خ ُ ] ( حامص مرکب ) عمل و صفت میوه خور. خوردن میوه. || ( اِ مرکب ) ظرف خاص برای نهادن میوه در خوان. ظرف برای نهادن میوه. ( یادداشت مؤلف ).
عمل و صفت میوه خور خوردن میوه
💡 چنین کت ز پیری جبین چین گرفت خوری میوه ی این درخت ای شگفت؟!
💡 تو نهاده به تخت پشت فراغ میوه عیش می خوری زین باغ