می بارگی

خواجه می راند بارگی به شتاب چون فرشته که راند ابر خوشاب

چو گفت این ترنم به آواز نرم سوی همرهان بارگی کرد گرم

چو عزمش کرد زین بر بارگی تنگ به ملک جاودانی داشت آهنگ

چون روی به دیوان نهد از بارگه خویش بر بارگی ابرش و بر مرکب ادهم

دلش گرچه از بارگی داشت داغ ولیکن ز دشت اندر آمد به باغ