مجلسی اصفهانی

لغت نامه دهخدا

مجلسی اصفهانی. [ م َ ل ِ ی ِ اِ ف َ ] ( اِخ ) از شعرای قرن دهم و از شاگردان محتشم کاشانی بود. وی به هندوستان رفت و در اوایل قرن یازدهم هجری در آنجا وفات یافت. از اوست:
در جهان هر جا بلایی بود از ما درگذشت
غیر بخت تیره کو چون سایه در دنبال ماست.
و رجوع به ریحانة الادب چ 2 ج 5 ص 197 و قاموس الاعلام ترکی شود.

جمله سازی با مجلسی اصفهانی

برخی از این منابع عبارتند از: ابوبکر خوارَزمی در رسالهٔ خوارزمی، اَبُوالْفَرَج اصفهانی در مَقاتِلُ الطّالِبین، محمدباقر مجلسی در بِحارُالْاَنوار، صَدوق در مَعانیُ الْاَخبار و مَنْ لا یَحضُرُهُ الْفَقیهْ و کتابُ الْاِعتِقادات و مفید در اَلْاِرشاد. تاریخ‌نویسان شیعه علت مسمومیت و درگذشتِ علی بن موسی را انار مسمومی می‌دانند که توسط علی بن هُشام به وی داده شد.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
ساقی
ساقی
حسبی الله و نعم الوکیل
حسبی الله و نعم الوکیل
اسرار کردن
اسرار کردن
برداشت
برداشت