قرالر لطف ا

بازم گردان بسوی خویش از ره لطف ای آنکه به تست باز گشت همه کس

به لطف ای سیف فرغانی ز مردم چو چشم مست خوبان دل‌ستان باش

منم زین دل پر نیاز اندر آتش تو آبی به لطف ای نگارا به نازی

ای دست امید ما به لطف تو دراز بنواز مرا به لطف ای بنده نواز

امیدش وفا کن به لطف ای امیر که هستم به جان از تو منت پذیر

دگر ز مرحمت آن و لطف این نرسد زیان به آتش از آب و ضرر به خاک از باد