عمر بن عبدالعزیز ال برهان

عمر بن عبدالعزیز (به عربی: عُمَر بن عَبد العَزيز بن مُروان بن الحَكَم بن أبي العاص الأُمَويُّ القُرَشيُّ) (از ۹۹–۱۰۱ ه‍.ق) هشتمین خلیفه از خلفای اموی است که برخی از اهل سنت از جمله ابن اثیر و محمد بن ادریس شافعی او را پنجمین خلیفه از خلفای راشدین دانسته‌اند.

یزید را عمر بن عبدالعزیز (۹۹ – ۱۰۱ هجری) که پس از سلیمان به خلافت رسید به سال ۹۹ هجری به گفته طبری «از خراسان باز کرد.» چون به شام رسید عمر بن عبدالعزیز فرمود «تا نبشته بر او عرض کنند (یزید) گفت اول چنین بود و چندین غنائم یافته بودیم اما بیرون نتوانستیم آورد. از او قبول نکردند و او را به زندان افکندند».

در گوشه و کنار این شهر آثار مختلفی از دوران بسیار دور باقی مانده‌است و به چشم می‌خورد. و مشهورترین آن‌ها یک مناره اثری است که تاریخ آن به دوران قرن ششم هجری بر می‌گردد. آرامگاه عمر بن عبدالعزیز (زاده صفر ۶۳ هجری قمری - وفات در رجب ۱۰۱ هجری قمری)، خلیفه عادل اموی، در جنوب شرقی این شهر قرار دارد.

طلحه بن عبدالله در سال ۹۹ هجری قمری در زمان حکومت عمر بن عبدالعزیز درگذشت. برخی از متأخران به روایت ابوالقاسم مغربی وزیر نقل کرده‌اند که او در معروف ذکر کرده‌است: طلحه در سال نود و شش یا نود و هفت وفات کرد. گفتنی است در سن و سال فوت او اختلاف است و ابن حبان می‌گوید او در سال نود و هفت و در سن هفتاد و دو سالگی درگذشت.