ضد اتشبار

استقرار توپخانه ارتش سرخ در مواضع مستحکم زرهی و بتنی و استتار مناسب آن به سختی امکان ضد آتشبار را به توپخانه ورماخت می‌داد. خط اصلی دفاعی شوروی با سه لشکر ۱۵۶، ۲۷۱ و ۲۷۶ تفنگ‌دار بر شبکه سنگرهای احداث‌شده در سده هجدهم ملقب به «دیوار تارتار» قرار داشت.

گلوله‌باران لنینگراد نیمه دوم سال ۱۹۴۲ جهت حفظ مهمات برای عملیات تهاجمی، کاهش یافت؛ به هر صورت این تهاجم هیچگاه انجام نشد. از بهار سال ۱۹۴۳ کراتسرت گلوله‌باران شدیدتر لنینگراد را با شلیک به‌طور میانگین هر روز ۸۵ گلوله، از سر گرفت. این میانگین پس از تابستان سال ۱۹۴۳ مجدداً کاهش و به ۳۰ گلوله در روز رسید. بین روزهای ۱۰ تا ۳۰ آوریل سال ۱۹۴۳ در مجموع ۲۹۱۲ گلوله به درون لنینگراد شلیک شد که حدود نیمی از آن مربوط به توپ‌های ۱۲ تا ۱۵ سانتی‌متری بود. در همین مدت، ضد آتشبار شوروی بیش از ۴ هزار گلوله به سمت مواضع توپخانه ورماخت شلیک نمود که تنها توانست یک هوئیتزر ۱۵۵ میلی‌متری فرانسوی را منهدم کند و به دو توپ دیگر آسیب برساند.