سگ‌انگور که با نام علمی شناخته میشود، گیاهی علفی و یکساله از تیره‌ی بادنجانیان است. این گیاه در واقع یکی از گونه‌های تاجریزی به شمار می‌رود و ارتفاع آن به حدود نیم‌متر می‌رسد. سگ‌انگور در کنار جویبارها، زمین‌های کشاورزی و مناطق مختلفی از جمله اروپا، هندوستان، آمریکای شمالی و برخی نواحی ایران مانند خراسان رشد می‌کند. ویژگی‌های ظاهری این گیاه شامل ریشه‌ای مایل به سفید، ساقه‌ای راست و برگ‌های بیضوی و کامل با حاشیه‌ای کم‌وبیش دندانه‌دار است که رنگ سبز تیره‌ای دارند. گلهای کوچک و سفیدرنگ سگ‌انگور، پس از شکفتن به میوه‌هایی کروی شکل تبدیل می‌شوند که در مرحله رسیدن به رنگ بنفش تیره درمی‌آیند. این گیاه در متون کهن و فرهنگ‌های فارسی با نام‌هایی همچون عنب‌الثعلب نیز معرفی شده است. در منابعی مانند برهان قاطع و فرهنگ معین، به کاربردهای دارویی و ویژگی‌های آن اشاره شده است. برای مطالعه بیشتر در این زمینه، می‌توان به مدخل‌های مرتبط با عنب‌الثعلب و سگنگور مراجعه کرد.
سگ انگور
لغت نامه دهخدا
فرهنگ عمید
فرهنگ فارسی
جمله سازی با سگ انگور
زنهار در دار فنا انگور خود ضایع مکن گر باده نتوانی شدن منصوروار آونگ شو
انگور سیاهست و چو ماهست و عجب نیست زیرا که سیاهی صفت ماه روانست
انگور دل پرخون شده رفته به سوی میکده تا آتشی در می‌زده در خنب‌ها پا کوفته