اصطلاح «سفت مو» (به انگلیسی: hispid) در زیست‌شناسی، به‌ویژه در شاخه‌ی گیاه‌شناسی، برای توصیف سطح یا اندامی از گیاه به‌کار می‌رود که پوشیده از کرک‌های بلند، زبر و سفت است. این کرک‌ها برخلاف کرک‌های نرم (pubescent)، حالتی خشن و گاه تیز دارند و معمولاً به‌صورت برجسته روی ساقه، برگ یا میوه دیده می‌شوند. در بسیاری از گونه‌های گیاهی، سفت مو بودن یکی از ویژگی‌های مهم برای شناسایی گونه‌ها و تمایز آنها از گونه‌های نزدیک است.
از دیدگاه بوم‌شناسی و فیزیولوژی گیاهان، وجود کرک‌های سفت و خشن می‌تواند نقش حفاظتی داشته باشد. این کرک‌ها ممکن است گیاه را از چرا شدن توسط جانوران گیاه‌خوار محافظت کنند، زیرا تماس با آنها برای حیوانات ناخوشایند یا حتی دردناک است. افزون بر این، کرک‌های سفت مو می‌توانند در کاهش تبخیر آب، بازتاب نور شدید خورشید، و جلوگیری از نفوذ حشرات یا قارچ‌ها به سطح گیاه مؤثر باشند.
از نظر ریخت‌شناسی (مورفولوژی)، سطح سفت مو را می‌توان در گونه‌های متعددی از گیاهان مشاهده کرد؛ برای نمونه در بعضی از گونه‌های جنس Borago (گاوزبان)، Helianthus (آفتابگردان) و Solanum (سیب‌زمینی و اقوام آن). در این گیاهان، این کرک‌ها معمولاً از سلول‌های اپیدرمی ویژه‌ای منشأ می‌گیرند که دیواره‌ی سلولی ضخیم و نوک تیز دارند.
