سترده پا

یکی خواب از دو چشم من سترده‌ست یکی گیتی ز یاد من ببرده‌ست

سترده شد از جان او مهر و داد به هیچ آرزو نیز پاسخ نداد

نخرد نقشت او نه نیک و نه بد همه دیوان سترده باید شد

ما خویش را بچنگ ملامت سپرده ایم از لوح سینه حرف سلامت سترده ایم

چون نقش تن ز خانه هستی ستردنی است ایشان بدست خود رقم خود سترده اند

جامی خیال خال و خط نیکوان مبند کین نقشها ز صفحه خاطر سترده به